นั่งหน้า 1 คน นั่งหลัง 4 คน แท็กซี่จากเทพฯ บาร์ไป Magie Choo’s ใช้เวลาประมาณ 10 นาที ในแท็กซี่ โอ๊ต มณเทียรเล่าว่าเคยเข้า Magie Choo’s ไม่ได้ เพราะใส่รองเท้าผิดระเบียบ
ภาพสเกตช์บรรยากาศร้าน โดย โอ๊ต มณเฑียร www.facebook.com/oatmontienstudio
01.10: Maggie Choo's (แม็กกี้ ชูส์)
“ใส่รองเท้าแตะที่มันเปลือยนิ้วเท้าไง เขาไม่ให้รองเท้าแตะเข้า เลยบอกเขาว่านี่ปราด้านะ พนักงานที่ประตูก็บอก ไม่ได้ ต้องใส่ถุงเท้า” โอ๊ตเล่า "แถวนั้นจะไปหาซื้อถุงเท้าที่ไหนวะ” ผมถาม “เขามีขาย คู่ละร้อยห้าสิบ” “ถุงเท้าเหี้ยไรร้อยห้าสิบ?!” “ก็ถุงเท้าเหี้ยๆ นี่แหละ” โอ๊ตบอกเซ็งๆ “แต่ยังดีที่มันเป็นสีดำและเนื้อซาติน ก็เลยเข้ากับลุควันนั้นพอดี แล้วรู้สึกกางเกงขาสั้นเขาก็ไม่ให้เข้านะ” “ห้ามรองเท้าแตะนี่เราเข้าใจได้ว่าเขาอาจกลัวเรื่องเหยียบแก้ว” ผมพูด “แต่ขาสั้นนี่บางทีมันคือลุคที่ตั้งใจเซ็ตมานะ แยกดูเป็นชิ้นๆ แบบนี้แสดงว่าเขาไม่เข้าใจคำว่า casual smart แล้วทำไมทีผู้หญิงนุ่งสั้นได้?” “จริง" ธชลสนับสนุน คืนนี้หล่อนก็ใส่กางเกงขาสั้นครึ่งน่อง "ควรส่งคนคุมประตูไปเรียน Saint Martins”
อย่างไรก็ดี คืนนี้พวกเราห้าคนคือผม โอ๊ต ธชล และเวร่ากับแฟน เข้าร้านได้โดยไม่มีใครโดนตัดจิตพิสัยหรือเชิญผู้ปกครอง
คำนิยามของผมสำหรับ Maggie Choo’s คือ “โลกนี้คือละคร” เพราะทุกอย่างที่นี่ถูกตกแต่งเหมือนฉากถ่ายละคร; ผนังเก่าปลอมๆ รูปปั้นเก่าปลอมๆ บรรยากาศจีนปลอมๆ แนวซุ้มประตูโค้งก่ออิฐติดประตูเหล็กหนาหนักฝั่งซ้ายนั่นคือพื้นที่สูบบุหรี่ แต่ความเว่อวังมันก็เป็นคอนเซ็ปต์เขาน่ะนะ ที่ต้องการเล่าเรื่องว่า ณ บัดนี้ คุณได้มาถึงบาร์แจ๊ซเถื่อนจากยุค 30s ที่ซ่อนตัวอยู่หลังประตูร้านก๋วยเตี๋ยวแห่งหนึ่งในเซี่ยงไฮ้ เล่นใหญ่ขนาดนี้ก็เอาคะแนนถ่ายรูปออกมาสวยไปเลย 10/10 แต่ความปลอมอย่างเดียวที่ผมรู้สึกมากไป คือการจ้างผู้หญิงมาใส่วิกผมบ๊อบนุ่งกี่เพ้าผ่าขาสูงเพื่อใช้เป็นของแต่งเติมบรรยากาศร้าน บ้างก็นอนอยู่บนเหล่าเต๊งเหนือบาร์ บ้างก็แกว่งไกวอยู่บนชิงช้า ในยุคที่ไม่ว่าเพศอะไรก็ควรเป็น feminist กันได้แล้วเช่นนี้ การใช้ผู้หญิงมาเป็นวัตถุแต่งร้านแบบนี้ เป็นไอเดียตกยุคที่ลดค่าผู้หญิงไปหน่อย จบรีวิว.
เราไปถึงตอนตี 1 โอ๊ต มณเฑียรรีบควักกระดาษและแท่งถ่านวาดรูปออกมาวาดบรรยากาศเหมือนรู้ว่าอีกไม่นานก็จะถึงเวลาปิด (ตีสอง) เป็นการทำงานที่ค่อนข้างลำบาก เพราะเห็นได้ชัดว่าเขาเริ่มเมาแล้ว แต่งตัวก็มีผ้าโพกห่มรุ่มร่าม ระหว่างวาดก็มียามเอาไฟฉายมาส่องๆ แล้วไหนจะกลุ่มผู้หญิงฝรั่งเมามาชวนเขาไปเต้น เพราะเห็นว่าเป็นกะเทยเมา แต่งตัวรุ่มร่าม นั่งวาดรูป มียามเอาไฟฉายมาส่อง (สุดท้ายเขาก็วางของออกไปเต้น)
คืนนี้มีงานของ Moet เห็นว่าหัวค่ำมีวงเล่นสด แต่ตอนนี้เป็นดีเจเปิดเพลงเต้นง่ายสนุกไว ก็พวกเพลงฮิตติดชาร์ต Top 20 อย่าง Shaggy, Missey Elliot, Justin Bieber (ตอนจบเขาเปิด Dancing in the Moonlight ด้วยแหละ ถูกจัย ไม่ได้ฟังตั้งนาน) ลูกค้าที่นี่เป็นฝรั่งมากกว่าคนไทย และคนส่วนใหญ่แต่งตัวคล้ายๆ กัน; ผู้หญิงใส่เดรสเน้นหุ่น ผู้ชายใส่เสื้อยืดเน้นกล้ามหรือไม่ก็เชิ้ตแบะอก แต่บาร์หรูของกรุงเทพฯ ไม่ว่าที่ไหนคนแต่งตัวประมาณนี้แหละ ไอ้พวกเด็กแต่งตัวบ้าๆ แบบที่เราชอบๆ มันมากันหรอก ส่วนใหญ่มันจะอยู่กันตามบาร์ที่เบียร์ขวดละไม่เกิน 140 ถ้าอยากเที่ยวเชิงอัพเดทเทร็นด์ซ่าๆ ก็ให้ดูราคาเบียร์กับว้อดก้าโทนิคนี่ล่ะ
Maggie Choo's เป็นร้านที่ฝึกพนักงานเก่ง ทั้งคนชงคนเสิร์ฟคล่องแคล่วว่องไว ถ้าต้องรอนานก็เพราะคนมันเยอะ แต่ผมเคยมาในคืนวันธรรมดาสามสี่ครั้ง เห็นเพื่อนสั่งค็อกเทลก็ไม่ต้องรอนานเท่าไหร่ และค็อกเทลเขาก็อร่อยดี Maggie Choo's อยู่ในหมวดบาร์หรูก็จริง แต่ราคาดริ๊งค์เขาก็มีหลายขนาดและสมเหตุสมผล ราคาของที่นี่อยู่ระหว่าง 165 (เบียร์สิงห์) ค็อกเทลก็ 250-400 แต่ถ้าจะเล่นใหญ่จ่ายเป็นหมื่น ก็เชิญหมวดแชมเปญจน์มหัศจรรย์ทั้งหลาย ส่วนผมสั่งแค่เบียร์อาซาฮีเพราะลืมกดตังค์และขี้เกียจออกไปกดแล้ว เลยไถตังค์ธชลจ่ายไปเรื่อยๆ จนร้านปิด จำราคาไม่ได้ น่าจะประมาณขวดละ 180 มั้ง
ผลคะแนน Maggie Choo's ห้องน้ำ 10/10 เพลง 5/10 การแต่งตัวของผู้คน 4/10 ความเร็วของ order 7/10 ความคล่องแคล่วของพนักงาน 10/10 โอกาสได้ผู้ชาย 10/10 (ถ้าไม่คิดไรมาก)
สรุป (เต็ม 5) โน้ต: ★★★ ธชล: ★★★ โอ๊ต: ★
รวม ★★1/2
Maggie Choo's ชั้นใต้ดินโรงแรม Novotel สีลม โทร. 091 772 2144 เปิดทุกวัน 19.00 - ตีสอง มีที่จอดรถ BTS ใกล้สุด: สุรศักดิ์ (เดิน 12 นาที) ร้านรับเงินสด บัตรเครดิต และเดบิต www.facebook.com/maggiechoos Instagram: @maggiechoos