I Am Legend (4/10)
ซอมบี้เรื่องนี้ปีนตึกเก่งชิบหาย เก่งจนไม่น่าเชื่อว่าเคยเป็นคนมาก่อน ส่วนวิล สมิธแม่งน่าจะตายตั้งแต่ตอนต้นเรื่องแล้ว จะได้ไม่ต้องเสียเวลาดูจนจบ คือครึ่งแรกที่มีแค่วิลกับหมาก็ดีอยู่หรอกนะ ไอ้เราก็นึกว่าจะได้ดูหนังประเภท portrait ที่เล่าแค่เรื่องชีวิตชายหนึ่งคนกับหมาหนึ่งตัว ในวันโลกร้าง ประมาณคนกับลูกวอลเล่บอลใน Cast Away แต่ที่ไหนได้ ครึ่งหลังแม่งเลอะเทอะ นี่คงเป็นหนังที่ทำขึ้นมาเพื่อให้วิล สมิธได้เล่นบทร้องไห้ คลุ้มคลั่งถี่ๆ เอาไว้ให้มันไปบอกคนอื่นว่า “เอ๊ย กูไม่ได้เล่นเป็นแต่หนังตลกหน้าทะเล้นนะเว้ย นี่ดูนี่ (โชว์ยูทูปในมือถือ) เห็นป่าว ร้องไห้ก็ได้ นี่ๆ ดูฉากนี้ เน่…คลุ้มคลั่งก็เป็นเว้ยย ไงล่าาา”
ความโวยวายเฮ้าเลี่ยนสไตล์อเมริกันฮีโร่เริ่มตั้งแต่ฉากวิล สมิธห้อยหัว ตอนถึงฉากนั้นก็คิด เออ มึงรีบๆ ตายซะฉากนี้เหอะ กูอยากจะออกไปซื้อข้าวเซเว่นแดกละ แต่เชี่ยเอ๊ย! แม่งเสือกไม่ตายว่ะ! จู่ๆ ก็มีอีแม่ลูกบุกมาช่วยตอนที่กำลังรบรากับฝูงซอมบี้ แล้วจากนั้นเรื่องก็เบนเข้าสู่โหมด พระเจ้า/ครอบครัว/ฮีโร่ ดังที่คิดไว้ และเป็นที่รู้กันว่า ถ้าหนังเรื่องไหนมีการพูดถึงพระเจ้าบ่อยๆ มักจะมีการพลีชีพเพื่อมวลมนุษยชาติตามมา ในกรณีนี้วิล สมิธยอมระเบิดตัวเองตายพร้อมฝูงซอมบี้ที่บุกเข้ามาในบ้านเพื่อรักษาชีวิตแม่ลูก โหย…หล่อเหี้ยๆ อ่ะ เพื่อให้แม่ลูกได้มีชีวิตเดินทางไปรวมตัวกับผู้รอดชีวิตคนอื่นๆ ในเมืองที่หน้าตาเหมือนหมู่บ้านมอร์มอนในเรื่อง The Village ของ M. Night Shyamalan พร้อมกับวัคซีนรักษาโรคซอมบี้ทีเขาคิดค้นเพื่อคนทั้งโลก ฮาเลลูยา!
โฆษณา CP: ทุกคำ ที่ไม่มีใครทำแทนได้ (1/17)
เดี๋ยวนะ นี่วันแม่มันกลายเป็นเทศกาลโฆษณาดราม่าแห่งชาติตั้งแต่เมื่อไหร่ ราวกับประเทศนี้มีแต่แม่ซึมๆ อืนๆ รวบผมใส่เสื้อคอบัวอยู่ในบ้านไม้บรรยากาศสีซีเปีย เช่นเรื่องนี้
หนัง CP เรื่องนี้ก็เหมือนข้าวกล่องเซเว่น ที่แค่ดูกล่องก็รู้ว่ารสชาติยังไง อันนี้ก็หนังดราม่าสูตรสำเร็จ ดูแค่ thumbnail ก็รู้ว่าเรื่องนี้จะรสชาติยังไง: น้องผู้หญิงในลุคที่ช่วงนี้กำลังฮิต โทรเม้งแม่ว่าขี้เกียจกลับไปกินข้าวบ้าน ตาลุงทำครัวได้ยินเข้าก็ของขึ้นแทนแม่น้อง จึงเล่านิทานเด็กชายไข่เจียวมะเขือเทศให้ฟัง เมื่อเรื่องเริ่มก็ย่อมตามมาด้วยคิวดนตรีดราม่า ดื่อ ดือ ดื๊อ ดืออออออ คลอเสียงฝนพรำ จากนั้นดนตรีก็มากชิ้นขึ้นเรื่อยๆ ตามวอลลุ่มความดราม่า
ตัดกลับมาที่ร้านอาหาร อีน้องน้ำตาคลอ คงนึกในใจว่านี่มึงเล่านิทานเชี่ยไรให้กูฟัง เรื่องชาวนากับงูเห่าที่กูฟังเป็นร้อยรอบยังมันส์กว่า ว่าแล้วนางก็ขอตัวชิ่งออกจากร้านไปซื้อข้าวเวฟในเซเว่นแดก ส่วนอีตาลุงก็ผัดไข่เจียวมะเขือเทศแดกเองเป็นรอบที่ 11,326 ส่วนชาวเน็ตก็สะอึกสะอื้น พิมพ์เม้นต์ด้วยมือที่สั่นเทาว่า “ดูแล้วน้ำตาไหลเลย คิดถึงแม่เลยคะ”
Stranger Things (10/10)
ดูได้ใน Nexflix สมัครเดือนแรกไม่เสียตังค์ ทีแรกก็กะว่าจะดูแค่ตอนเดียวก่อนไปทำงาน เชี่ยยยยยย มันดีมาก! เริ่มดูแล้วหยุดไม่ได้ ทำไงดีล่ะทีนี้ ก็โทรเข้าออฟฟิศลาป่วยสิครับ! จากนั้นก็ยาวไปเลย 8 ตอนรวด! เริ่มดูแปดโมงจบบ่ายโมง แล้วทั้งบ่ายที่เหลือก็หมดไปกับการด่าตัวเองว่านี่กูทำเชี่ยไรกับชีวิตเนี่ย โดดงานดูซีรีย์ ไอ้สัด…
เรื่องนี้มีทุกภาพที่อยากเห็นในหนังสือสตีเฟ่น คิง อาทิ แม่บ้านเยินๆ ในบ้านโทรมๆ แก๊งเด็กประถมปลายปั่นจักรยานตามทางรถไฟเพื่อตามหาเพื่อนที่หายตัวไป มิติหลอนๆ ของโลกคู่ขนาน และบรรยากาศอเมริกันชานเมืองย้อนยุค แบบที่คนไทยผู้ที่ไม่เคยไปอเมกาอย่างผมมีในหัว แม้จะไม่เคยอ่านเล่มนี้ แต่เท่าที่อ่านเรื่องอื่นอย่าง It หรือ Stand by Me ก็พูดได้ว่าหนังมันถอดความเก่งจริงๆ แต่จะว่าไป หนังสือของสตีเฟ่น คิง ทุกเล่ม ก็เขียนแบบพรรณาทั้งบุคลิกตัวละครและฉากไว้โดยละเอียดพร้อมเอาไปทำหนังได้ทุกเรื่องอยู่แล้ว Stephen King IS DA KING!
ที่จริงอยากพูดเรื่องเพลงมากด้วย เพราะเพลงมันดีมาก นี่นะ ผมดูจบใช่ป่ะ ส่งอีเมลล์บอกทีม Dudesweet เลยว่าทำปาร์ตี้เปิดเพลงแบบในเรื่องนี้หน่อยเด่ะ พวก The Clash, Jefferson Airplane, The Bangles ไรเงี้ย แล้วรู้ไรมั้ย คนจัดแม่งบ้าจี้เอาด้วย ผมเขียนต้นฉบับนี่ตอนวัน 10 สิงหา ไม่รู้เขาจะจัดจริงป่าว ถ้าจัดจริงก็ช่วยโอนเงินค่าต้นฉบับมาก่อนนะครับ จะได้มีไปแดกเหล้าในงาน
Thank you for reading! Hateful Dude