ถ้าไปดูงาน เต้ ภาวิต ดูแบบไม่ต้องคิดตีความหมายเวิ่นเว้อ ให้ปล่อยใจไปตามอารมณ์แล้วจะเพลินมาก

งานของเต้ ภาวิตมีโทนสีสบายใจ และมีทีแปรงที่ตวัดสบัดลเลงได้สนุกสนานสาแก่จัยผู้ชมยิ่งนัก

การเดินเข้าไปในงานนิทรรศการเขา ให้ความรู้สึกเหมือนการไปนั่งเล่นบ้านเพื่อนสนิทตอนบ่ายวันอาทิตย์ช่วงปิดเทอมตอน ม.4 ที่คุณไม่ได้มีวาระพิเศษอะไร คุณแค่รู้สึกเบื่อๆ ไม่มีไรทำ คุณเปิดประตูรั้วบ้านมัน เดินผ่านลานหน้าบ้าน วิสาสะเดินขึ้นไปที่ห้องนอนของมันที่ชั้นบนของบ้านโดยไม่บอกมันก่อนว่าจะมาหา และแม่ของมันก็คุ้นเคยกับคุณดี เธอแค่ชะโงกหน้าจากในครัวมารับไหว้คุณแล้วทักสองสามคำ เพราะคุณไม่ใช่ใครที่ไหน ไอ้เพื่อนสนิทลูกคนนี้มันมาอีกแล้ว และคงจะขลุกกันอยู่แต่ในห้องจนค่ำ เดี๋ยวทำอาหารเย็นเผื่อมันไปด้วยเลยแล้วกัน

เปิดประตูห้องนอนเจอมันหันหลังนั่งเล่นเกมส์อยู่หน้าคอมพ์ เสียงปืนกลรัวสลับกับเสียงแหบพร่าของผีดิบตอนโดนกระหน่ำยิง ห้องรกอย่างที่คุณรู้ แต่ห้องของคุณเองก็ใช่จะเป็นระเบียบกว่ามันสักเท่าไหร่ คุณเอาตีนแหวกๆ หาที่นั่งบนพื้น เพราะเก้าอี้อีกตัวในห้องของมันมีสมบัติบ้ากองพะเนิน มันไม่ได้รู้สึกดีใจหรือแปลกใจที่คุณมาหาโดยไม่แจ้งล่วงหน้า

โดยไม่ละสายตาจากจอคอมพ์ มันใช้ให้คุณช่วยเอาขยะในห้องของมันลงไปทิ้งให้หน่อย คุณแจกอวัยวะเพศให้มันไปหนึ่งอันอย่างไม่แยแส มองข้าวของระเกะระกะบนพื้น หยิบโน่นคุ้ยนี่มาดูว่ามีอะไรที่คุณไม่เคยเห็นมาก่อนบ้าง ถุงเท้าที่ซื้อด้วยกันหลังเลิกเรียนเมื่อสองสัปดาห์ก่อนยังนอนรออยู่ในถุงก๊อปแก๊ปของร้าน และมันจะจำได้ว่าซื้อมาเก็บก็ตอนที่แม่มันมาสั่งให้เก็บห้องนอนสักทีซิ

สักพักคุณก็ย้ายร่างขึ้นไปนอนเอกเขนกบนเตียงมันโดยไม่ขออนุญาตเจ้าของห้อง แล้วคุณทั้งสองคนก็คุยกันเรื่องไร้สาระตลอดบ่าย จนแม่มันตะโกนเรียกคุณทั้งสองให้ลงไปกินข้าวเย็น

---

นิทรรศการของเต้ ภาวิต จะแสดงถึงวันอาทิตย์ที่นี้เป็นวันสุดท้าย (เสาร์ที่ 17 มิถุนายน) ที่ Bangkok City City Gallery สาธรซอย 1

ภาพ มนัส ชินวงศ์เวท