คุยกับ Rhymekhamhaeng แร็ปเปอร์ที่หลายคนให้การจับตามอง เพราะโฟลวภาษาอังกฤษคมๆ ที่พ่นออกมาอย่างคล่องแคล่ว กับบีตดนตรีที่แตกต่างไปจากที่เราได้ยินกันบ่อยๆ ในบ้านเราช่วงนี้
“ผมเล่นดนตรีแต่เด็กเพราะที่บ้านไม่สนับสนุนให้เล่นเกม แต่ผมไม่ติดอะไรนะ รู้สึกดีที่ได้ใช้เวลาไปทำอย่างอื่น เราเล่นเกมวันนึงกี่ชั่วโมง ทำอะไรได้อีกตั้งเยอะ แต่คนเล่นเกมก็ไม่ได้ผิดอะไร มันสิทธิ์ของเขา แล้วแต่เขาจะทำอะไรเลย”
สัมภาษณ์: มนต์ทิพา วิโรจน์พันธุ์ @iarbuckle ภาพ: Flow Dojo
Rhymekhamhaeng หรือ โมกข์ กำลังเรียนอยู่คณะวิศวกรรมศาสตร์ปีสุดท้าย ก่อนหน้านี้เขาสนใจเพลงฮิปฮอป และทำเพลงลงใน YouTube channel ชื่อ Flow Dojo ซึ่ง ‘โดโจ’ คือคำที่หมายถึงสำนักฝึกดาบของญี่ปุ่น “ผมจะชวนเพื่อนมาบ้าน เหมือนเป็นสถานที่ฝึก เราเอาแร็ปมาฟาดฟันกัน หลังๆ เราเลยเรียกบ้านเป็นโดโจไปด้วย แต่จริง ๆ แล้ว โดโจ สำหรับผมคือ ‘คน’ ไม่ใช่ ‘สถานที่’” นี่เลยเป็นช่องทางที่เขาได้ชวนเพื่อนๆ มาปล่อยของกัน
จนถึงตอนนี้เขามี EP และ mixtape ยิบย่อยออกมามากมายใน Soundcloud ตั้งแต่ปี 2015 แต่ดูเหมือนว่าปี 2020 นี้จะเป็นปีของเขา เมื่อ EP Rhymekhamhaeng และ Siamese Beast ถูกพูดถึงโดยรุ่นพี่ในวงการหลายคน ไม่ว่าจะ Ziggavoy หรือ NINO เองก็ตาม
“ผมว่าแร็ปยุคนี้น่าสนใจ สมัยก่อนมีแค่ ก้านคอคลับ Thaitanium ตอนนี้เราชอบแนวไหน มีให้ฟังเต็มหมด บางทีหนึ่งคนทำหลายแนว หรือแร็ปเปอร์ที่เราคิดว่าเขาทำแค่โอลสคูล สักพักก็ไปทำแทร็ป หรือคนที่ตอนนี้ทำแทร็ป สมัยก่อนเขาก็อาจจะเคยทำโอลสคูลมาก่อน
ยุคนี้สิ่งที่เขาฮิตกัน อาจจะไม่ใช่สิ่งที่ผมชอบ มาตรฐานแต่ละคนไม่เท่ากัน อะไรที่ subjective มันไม่มีประโยชน์ที่จะถามกัน เหมือนเราถามว่าอะไรอร่อย ไม่อร่อย แต่ถ้าถามว่ามันขยะไหม... มันเป็นสิ่งที่เขาต้องขาย เขาทำเพลงตลาดเพื่อให้เขาได้ตังค์
ผมโชคดีที่ผมเรียนวิศวะ เป็นสายงานที่ผมหาเงินได้ ผมไม่ต้องหาเงินจากเพลง เลยได้ทำที่ผมชอบจริงๆ ไม่ต้องสนใจว่าสิ่งที่เราทำจะมีคนชอบหรือเปล่า ผมอยากจะเป็นคนที่พอแก่ อายุ 50 แล้วกลับมาฟังเพลงตัวเองก็ยังคิดว่าเฟี้ยว"
แร็ปเปอร์ชอบพูดเรื่องในชุมชนของตัวเอง อยากรู้ว่าแถวรามคำแหงมีอะไรดี มีผมเนี่ยเด็ดสุดละ (หัวเราะ) It's the same difference ทุกที่ต่างกัน แต่ทุกที่ก็เหมือนกัน ยกตัวอย่างเช่น คนชอบคิดว่าแถวบางกะปิมีคนใต้มาอยู่เยอะ แต่ที่อื่นก็มีคนใต้มาอยู่เยอะเหมือนกัน แค่มันมีอะไรเล็กๆ น้อยๆ ที่ต่างกัน
เวลาคนบอกว่า ‘ทำเพลงพูดเรื่องความรุนแรง ยาเสพติด gangster แต่จริงๆ แถวบ้านไม่ได้มีอะไรแบบนั้น เป็นพวกไม่เรียล’ รู้สึกยังไง
คนทำเพลงรัก ต้องมีความรักหรอวะ คนทำเพลงเศร้า ต้องเศร้าหรอวะ ใครจะพูดอะไรก็ได้ มานั่งหัวเสียกันทำไม ถ้ามันทำให้คุณเดือดร้อนหรือเป็นเรื่องละเอียดอ่อนค่อยคิด อันไหนไม่ควรพูดก็ไม่พูด แค่นั้นเอง ผมว่าอาชีพพี่น้องของนักดนตรีคือสายทัศนศิลป์ นาฏศิลป์ ไม่มีใครบอกให้ต้องวาดรูปเหมือนจริง หรือแสดงละครให้สมจริง ทุกอย่างล้วนปรุงแต่ง แล้วก็ไม่ได้มีใครบอกให้คุณเชื่อหรือไม่ต้องเชื่อเพราะไม่ใช่ประเด็น ประเด็นคือตัวผลงานที่ออกมา ส่วนคนที่ด่าเนี่ย คุณไม่อยากให้แถวบ้านคุณเฟี้ยว คุณขัดใจอะไรคนแถวบ้านหรือเปล่า (หัวเราะ)
'เด็กสมัยนี้คิดไม่เป็น โดนจูงจมูก' จริงไหม
มันก็มีคนคิดไม่เป็นในทุกยุค อายุไม่เกี่ยว สมัยไม่เกี่ยว ผู้ใหญ่ทุกรุ่นดูถูกเด็กทุกรุ่น เขาทำกันมาเป็นทอด ๆ เหมือนบอกว่าคนรุ่นหลังมันขี้เกียจกว่า ชีวิตมึงสบาย ก็เขาสร้างสิ่งอำนวยความสะดวกให้เรา ก็ไม่รู้จะทำไง
ผู้ใหญ่กับเด็กจะเลิกตีกันเมื่อไหร่ จะหาทางลงตรงกลางเจอไหม
ถ้ามีแต่อีโก้ทั้งสองฝ่าย คงจะหาตรงกลางไม่เจอ นอกเสียจากว่าทุกคนจะถ่อมตัว พยายามเข้าใจกัน ตอนนั้นอะถึงจะมีตรงกลาง