สเก็ตบอร์ดเป็นกีฬาที่ไปเล่นที่ไหนก็มักจะโดนไล่ เพราะมันทั้งเสียงดัง และเจ้าของที่ก็กลัวจะทำพื้นเขาพัง การเดินทางของมันคล้ายกับดนตรีแจ๊ซหรือพังก์ร็อค ที่ใช้เวลาหลายทศวรรษกว่าผู้คนจะเริ่มยอมรับ แต่ระหว่างนั้นมันก็สร้างคัลเจอร์ของมันอย่างเข้มแข็งและครอบคลุม ทั้งดนตรี แฟชั่น และสไตล์การใช้ชีวิตห่ามๆ
ปัจจุบันสเก็ตบอร์ดกลายเป็นแหล่งกำเนิดของสตรีทคัลเจอร์ทุกประเภท ที่แม้แต่แฟชั่นไฮเอนด์ก็ยังต้องลงจากหอคอยงานช้างมาหยิบยืมนี่นั่นจากวัฒนธรรมข้างถนนนี้ ไปใช้ทำของขายให้คนรวยใส่ไปขึ้นเครื่องบินส่วนตัว
ปีนี้สเก็ตบอร์ดถูกบรรจุในเอเชี่ยนเกมส์เป็นครั้งแรก ตัดหน้าโอลิมปิคญี่ปุ่นในอีกสองปีข้างหน้า ที่ก็บรรจุสเก็ตบอร์ดเป็นครั้งแรกเช่นกัน ทั้งหมดนี้ทำให้สเก็ตบอร์ดมีฐานันดรเป็น "กีฬาสากล" โดยสัมบูรณ์ และเจฟ ภากร เป็นหนึ่งในสี่นักกีฬาสเก็ตบอร์ดทีมชาติไทยชุดแรก (อีกหนึ่งในนั้นก็มี นพกร ปานอุทัย น้องชายของเจฟด้วย) การแข่งขันรอบแรกคือสิบโมงเช้า (เวลาในไทย) วันอังคารที่ 28 สิงหาคมนี้
สี่ตัวแทนจากเมืองไทยคือ โอ๊ต - อธิวัฒน์ เรืองศรี @oatathiwat_ เพชร - ณภัทร์ วิจิตรจรุง @petchnapat เจมส์ - นพกร ปานอุทัย @lotsofskatestuff เจฟ - ภากร ปานอุทัย @sleepy.666
สัมภาษณ์ โดย พงษ์สรวง @dudesweetworld ถ่ายภาพ โดย เบญญา เฮเก็นบาร์ธ @benyahegenbarth
เจฟได้เข้าบรรจุทีมชาติปีไหนครับ
ปี 2015 ครับ ตอนนั้นเริ่มเข้าเก็บตัวทีมชาติเพื่อแข่งเอเชียนบีชเกมส์ มันจะเล็กกว่าเอเชี่ยนเกมส์ครับ เป็นงานบีชเกม แต่ก็มีสเก็ตด้วย
แสดงว่าหลังจากเริ่มเล่นไปได้แค่ 5 ปีเอง ส่วนนี่เป็นครั้งแรกที่เอเชี่ยนเกมส์บรรจุสเก็ตบอร์ดในรายการ ที่ผ่านมาเมืองไทยเขาคัดคนจากไหน เขาหาจากตามงานแข่งที่ผ่านๆ มาครับ มันจะมีการแข่งแบบเซอร์กิตตามจังหวัดต่างๆ ทุกภาคทุกจังหวัด แล้วมาจัดเป็นสนามแข่งชิงแชมป์ประเทศไทย แล้วก็ดูผลงานที่แข่ง
โดยทั่วไป เกณฑ์การตัดสินของการแข่งสเก็ตเขาดูที่อะไรบ้างครับ? ส่วนใหญ่เขาให้เรา 1 นาที เราก็เล่นตามที่เราซ้อมมาเลยครับ แล้วถ้าเราไม่พลาดเลยหรือพลาดน้อยกว่าคนอื่น เราก็จะได้เปรียบ แล้วก็ดูสไตล์การเล่น ว่าถ้าเล่นครบทุกอุปกรณ์ เช่นเล่นเหล็ก เล่นแรมป์ เล่นฟันบ็อกซ์ ยิ่งเล่นได้ครบแล้วลงครบเพอร์เฟ็คต์ทุกท่า เราก็จะได้คะแนนดี
เจฟเริ่มเล่นสเก็ตตั้งแต่อายุเท่าไหร่ ประมาณช่วงจบ ม.3 ครับ ผมเริ่มเล่นที่สุพรรณฯ เริ่มจากลุงซื้อสเก็ตบอร์ดมาจากคลองถม ลุงเขาชอบซื้อของเก่า แล้วไปเจอแผ่นก็เลยซื้อมาเก็บไว้ที่บ้าน แล้วน้องผมก็เริ่มเอามาไถเล่น น้องผมเขาเป็นคนเริ่มตอนแรก แล้วเราก็เปิดคลิปดูยูทูบ ดูพวก how-to ท่ากระโดดนู่นนี่นั่น แล้วก็เริ่มไถตามซอยในหมู่บ้าน
มันง่ายอย่างนั้นเลยเหรอ? ไม่ง่ายครับ ก็ได้แค่ไถๆ อย่างเดียว แล้วตอนแรกแผ่นก็ยังไม่ดี แต่ก็มีอยู่แค่แผ่นเดียวสลับเล่นกับน้อง ไปถึงสนามก็ไม่กล้าเข้าไปเล่นเพราะว่ามีพวกคนโตเขาเล่นอยู่ก่อนแล้ว เราก็เลยเล่นอยู่ข้างนอกกัน จนพี่ๆ เขาเห็นว่ามาทุกวัน เขาก็เลยชวนไปเล่นด้วยกัน แล้วเขาก็เริ่มสอนจากที่นั่น พอเจฟจบ ม.3 ที่สุพรรณฯ ก็เข้ามาเรียนต่อ ม.4 ในกรุงเทพฯ (ที่ดุสิตพณิชยการ) เพราะคุณพ่อทำงานกรุงเทพฯ แต่เรียนได้ปีเดียวก็เลิกและไม่กลับไปเรียนอีกเลย ช่วยเล่าตรงนี้หน่อย ตอนนั้นคุณพ่อว่าอย่างไรบ้าง พอเข้ามาเรียนกรุงเทพฯ ผมก็ไม่มีเพื่อนเลยสักคน ไม่รู้จะคุยกับใคร ก็เลยอยู่กับสเก็ตกับน้องชายอีกคนนึง รอแค่วันศุกร์ เพื่อนั่งรถตู้กลับบ้านไปเล่นที่สุพรรณฯ เพราะยังไม่รู้จักใครที่นี่ ตอนนั้นไม่กล้าคุย ไม่กล้าเข้าไปเล่นกับเขา แต่ก็ดูเขาเล่นอะไรอย่างนี้ แล้วผมก็ลองไปเล่นที่กรุงเทพ ตอนนั้นเอสพลานาด รัชดาจะมีแบบที่เสียตังค์เข้าไปเล่น วันละ 90 บาท อยู่ได้ทั้งวัน
90 บาทสำหรับเด็กก็เยอะเหมือนกันนะ ไหนจะค่ากินค่าอะไรอีก ใช่ครับ ผมก็เอาเงินที่จะได้ไปโรงเรียนไปอยู่แต่ที่นั่น แล้ววันนึงได้เจอเพื่อนคนนึง เขาเป็นลูกครึ่ง ชื่อมาร์ค โอเกรดี้ ที่เจอเพราะเขาเรียนโรงเรียนอินเตอร์ ดังนั้น ช่วงที่เขาปิดเทอม ผมก็จะเปิดเทอม มาร์คเป็นเพื่อนคนแรกๆ ตอนมากรุงเทพฯ ผมก็ไปเล่น ไปอยู่บ้านเขา พากันถ่ายวีดีโอสเก็ต เล่นทั้งวัน ไถไปทุกที่ ไม่ยอมไปเรียน จนปู่โทรมาบอกว่าอาจารย์โทรมาว่าไม่เข้าเรียน พ่อก็เลยให้เลือกว่าจะลองด้านนี้ก่อนไปเลยไหม ถ้ามันไม่ดีค่อยกลับมาใหม่
คุณพ่อก็ใจกว้างเหมือนกันนะ ใช่ครับ เพราะพ่อก็เคยผ่านอะไรแบบนี้มา ผมเลยเล่นแต่สเก็ตทั้งวัน เล่นตั้งแต่เที่ยงวันยันเที่ยงคืนก็มี ช่วงเทอมแรกก็เข้าเรียนบ่อย แต่พอเทอมสองเริ่มไม่เข้าแล้ว ก็เลยมีซ้ำชั้น พอซ้ำชั้นผมก็ไม่อยากเรียนแล้ว ก็เรียนได้แค่สองเทอมแล้วก็ออกมา
ตอนนั้นเขาพูดในเชิงดุหรือในเชิงให้เลือกเลยลูก อะไรอย่างนี้ ไม่ดุครับ เขาให้เลือกเลย แล้วบอกว่าถ้ามันไม่มีอะไรพัฒนาก็ให้กลับไปเรียนหรือมาทำงาน เพราะพ่อก็เปิดบริษัททัวร์อยู่
คุณพ่ออายุเท่าไหร่ครับ ประมาณ 40 กว่า ยังวัยรุ่นอยู่เลยครับ
ก่อนหน้านั้นเจฟคิดหรือเปล่าว่ามันจะเป็นอาชีพได้ ไม่รู้เลยครับ แต่ผมเห็นพี่เก่ง (เก่ง จักรินทร์-นักสเก็ตบอร์ดมืออาชีพ) ได้เงินเดือนจากสเก็ตบอร์ด ผมก็อยากจะเป็นแบบเขาบ้าง ผมก็คิดว่ามันต้องทำได้ แต่ตอนนั้นผมยังไม่มีสปอนเซอร์เลย ก็อยากให้ตัวเองได้มีสปอนเซอร์มาคอยสนับสนุนพวกเสื้อผ้า แผ่นสเก็ต รองเท้าอะไรอย่างนี้บ้าง ก็เลยลงแข่งไปทุกงานเลยครับ
แล้วตอนไหนที่ได้สปอนเซอร์ ตอนไปแข่งงานแชมป์ประเทศไทยกับเพื่อนคนที่ผมบอกว่าอยู่ด้วย แล้วเพื่อนคนนั้นได้ที่หนึ่ง แล้วผมได้ที่สอง แล้วก็มีพี่เขาติดต่อมาขอให้สปอนเซอร์ แล้วต่อมาพอเป็นทีมชาติก็ได้เงินเดือน
ใครเป็นคนแรกที่ให้สปอนเซอร์เจฟครับ Real Skateboard ของไทยครับ
เขาไปเห็นจากไหน ก็ตามงานแข่งครับ เขาจะเป็นคนจัดงานแข่งของเขาเอง แล้วเขาก็เป็นคนในสมาคมด้วย ก็เลยมีคนที่แอนตี้กันเยอะ เพราะหาว่าเขาเลือกแต่เด็กเขา หาว่าเอาแต่เด็กในทีมตัวเองไปเป็นทีมชาติ แต่จริงๆ แล้วเขาไม่เกี่ยว เขาก็หามาจากทุกจังหวัด ทุกคนก็มาจากต่างจังหวัดกันหมดเลย แล้วพอมาอยู่ด้วยกันก็เป็นเพื่อนเป็นพี่น้องกัน พอเล่นก็ไปเล่นด้วยกันอะไรอย่างนี้ เขาก็หาว่ามีแต่กลุ่มนี้ที่ได้สปอนเซอร์ ได้ติดทีมชาติ
มันเป็นกีฬาที่ต้องลงทุนสูงไหม ถ้าบ้านจนจะเล่นสเก็ตบอร์ดได้ไหมอ่ะ อุปกรณ์มันชิ้นเท่าไหร่ เอาแบบถูกๆ นะ แค่แผ่นอย่างเดียวไม่รวมพวกล้อไม่รวมอะไรก็พันขึ้นแล้ว พันสองถูกสุด แล้วอย่างรองเท้าก็ต้องเปลี่ยนบ่อย ตอนผมเริ่มเล่นครั้งแรกผมก็ซื้อมือสองตามตลาดนัดคู่ละร้อยกว่าบาทมาเล่นครับ
รวมๆ ก็แพงอยู่นะ ใช่ครับ แต่ผมกับพวกเพื่อนๆ ที่ได้กันฟรี บางทีก็จะให้เด็กที่ไม่ค่อยมีเงินซื้อ อย่างที่เอกมัย ตอนผมเล่นบางทีก็มีพวกเด็กมาขอยืมแผ่นไปเล่น พอเห็นมันตั้งใจเล่นทุกวัน มาทุกวัน ผมก็เริ่มหาอุปกรณ์หาอะไรมาประกอบให้เขาเล่น
แล้วส่วนมากที่รองเท้าพังเพราอะไร เพราะว่าไอ้สเก็ตบอร์ดข้างบนมันเป็นเหมือนกระดาษทรายไงพี่ แป๊ปเดียวก็พัง แป๊ปเดียวก็ขาด แต่สมัยนี้ใส่อะไรเล่นก็ได้แล้ว แต่ถ้าเป็นรองเท้าสเก็ตที่ทำด้วยหนังกลับมันก็จะทนกว่า
แล้วร่างกายล่ะ ถึงตอนนี้พังไปกี่รอบแล้ว หนักสุดน่าจะเป็นข้อเท้าพลิกอะไรอย่างนี้มากกว่า เพราะบางทีมันต้องหยุดพักเป็นเดือน แล้วเป็นเรื้อรัง บางทีเราเล่นได้แต่ถ้าลงผิดจังหวะมันก็ยังเจ็บอยู่ แล้วก็มีคางแตก เข่าเย็บ
ตอนนี้ยังมีที่กลับมาเจ็บอยู่ไหม ก็มีบ้างครับ แต่ช่วงนี้ก็ดูแลรักษา พอเข้ามาเป็นทีมชาติเขาจะมีนักกายภาพคอยมาดูแลให้ตลอด เห็นว่าสเก็ตก็พาเจฟไปหลายประเทศนะ เห็นเบียร์สิงห์เขาก็เคยพาไปเข้าแคมป์สเก็ตบอร์ดอะไรสักอย่างที่ L.A. ใช่ครับ มันชื่อ Camp Woodward แคมป์นี้จะเปิดเป็นซีซั่นให้เด็กเข้าไปฝึกซ้อม เป็นที่ๆ พวกเด็กอยากไปกันมาก ตอนเริ่มเล่นครั้งแรกผมก็บอกอยากไปมากเลย ก็ไม่คิดว่าตัวเองจะได้ไปเหมือนกัน แต่ตอนนั้นไปเก็บตัวทีมชาติก็เลยได้ไป
มาปีนี้นี่รัฐบาลก็ออกทุนให้ไปเก็บตัวเอเชียนเกมส์ถึงซานฟรานฯ เอาจริงเราก็แปลกใจ แต่ก็ดีใจที่รัฐบาลเห็นความสำคัญของกีฬานี้เหมือนกัน ใช่ครับ งบของ กกท. (การกีฬาแห่งประเทศไทย) แต่บางทีเราไปแข่งที่อเมริกา เราไปเจอของจริงกว่า เราก็อาจไม่ได้อันดับกลับมาเลย แต่จริงๆ แล้วมันได้ประสบการณ์ กับได้อะไรที่เยอะขึ้นกว่าเดิมเยอะมาก
แล้วนี่เขาวางแผนถึงส่งไปโอลิมปิคญี่ปุ่นด้วยหรือเปล่าครับ ใช่ครับ แต่เขาบอกว่าจะรอดูผลงานของสเก็ตบอร์ดในเอเชียนเกมส์นี้ก่อน
ตอนนี้ประเทศไหนน่ากลัวสุด ผมว่าประเทศที่น่ากลัวสุดเลยก็ญี่ปุ่น แม้แต่ตอนแข่งที่อเมริกา เด็กญี่ปุ่นก็ติดอันดับตลอด เริ่มสู้อเมริกาได้แล้ว เด็กตัวเล็กๆ เขาก็เริ่มให้ฝึกจริงจังเลย แล้วก็ยังมีอิหร่านที่เก่งมาก แต่ก็ไม่เท่าญี่ปุ่น
พูดเรื่องความพร้อมของกีฬานี้ในบ้านเรากันบ้าง เมืองไทยมีที่เล่นสเก็ตเยอะหรือเปล่าครับ ถ้าเป็น skate park ที่มีอุปกรณ์จริงๆ ก็ไม่ค่อยเยอะครับ ส่วนใหญ่จะเป็นที่ๆ เด็กในพื้นที่เขาสร้างพวกเหล็กหรือบล็อกไว้เล่นกันเอง
แล้วอย่างพวกแรมป์ (พื้นลาด) หรือพวกราวเหล็ก คิดว่าถ้าจะให้เมืองเขาสร้างอะไรอย่างนี้ให้ มันต้องทำอย่างไรถึงจะได้ ก็ไม่รู้เหมืนกัน ส่วนใหญ่ก็ต้องขอกับทางผู้ว่าของจังหวัดนั้นๆ ก็ต้องทำเรื่องน่ะครับ แต่เมืองไทยบางทีก็มีที่ขอแล้วได้
เช่นที่ไหน ก็มีอย่างสุพรรณฯ ศรีราชา อย่างที่สุพรรณฯ จะมีที่เมืองเขาสร้างให้อยู่ในสนามกีฬา แต่เขาก็ไม่ค่อยมาปรับปรุงเท่าไหร่ มันก็เริ่มโทรมไปเรื่อยๆ
ในกรุงเทพฯ เราเห็นวีดีโอที่เขาไปเล่นกัน ที่เป็นเหมือนห้องใหญ่ๆ ตรงหัวหมาก อันนั้นไปเล่นต้องเสียตังค์หรือเปล่า ไม่เสียงตังค์ครับ อันนั้นเป็นของสมาคมฯ (สมาคมกีฬาเอ็กซ์ตรีมแห่งประเทศไทย) กับ กกท. สร้างไว้ ที่จริงสมาคมเอ็กซ์ตรีมไม่ได้มีแค่สเก็ตบอร์ดอย่างเดียว ยังรวมพวกจักรยาน พวกโรลเลอร์เบลดด้วย แล้วมีอีกที่หนึ่งที่ผมชอบคือที่ธรรมศาสตร์รังสิต อันนั้นมหาลัยเขาสร้างไว้ แล้วเป็นคอนกรีตเหมือนเมืองนอกเลย แต่จริงๆ แล้วมันก็เล่นได้หมดแหละครับถ้ามีพื้นที่ให้วิ่ง แต่ส่วนใหญ่ถ้าไปเล่นตามมหาลัยยามจะชอบไล่ เราก็ต้องแอบๆ
ตอนที่ถูกบรรจุเป็นทีมชาติเมื่อปี 2015 ตอนนั้นรู้สึกยังไงครับ ตอนแรกผมก็คิดว่าต้องกลายเป็นพวกที่เราเคยแอนตี้ เพราะคิดว่ามันเป็นกีฬาเกินไป มันไม่เป็นไลฟ์สไตล์ การที่ต้องตื่นเช้ามาวิ่ง มาทำอะไรนู่นนี่นั่น แล้วก็เคยคิดว่าไม่อยากเป็นแล้วแบบนี้ อยากออกไปเล่นเฉยๆ แต่แบบพอลองทำดูแล้วมันก็มีกำลังใจ เช่นตอนที่แข่งเอเชี่ยนบีชเกมส์แล้วเป็นคนที่ทำเหรียญทองสเก็ตบอร์ดเป็นคนแรกของไทย
มันผิดตรงไหนที่เป็นกีฬาเกินไป? ผมก็ไม่เข้าใจเหมือนกัน แต่สำหรับผมแล้วอะไรที่มันเป็นสเก็ตบอร์ดผมก็เอาหมด
วันๆ ชีวิตนักสเก็ตทีมชาติต้องเป็นระบบแค่ไหน ก็ถ้าโค้ชอยู่ก็เป็นระบบมาก เช่นตื่นแปดโมงเช้า เก้าโมงต้องไปเจอกันที่ห้องฟิตเนส แต่สเก็ตบอร์ดมันไม่เหมือนกีฬาอื่น ที่ต้องไปฟิต ต้องมีกล้ามไปเล่น มันไม่เกี่ยวครับ เพราะเราต้องใช้ฟีลลิ่งในการเล่นมากกว่าการใช้ร่างกาย เพราะถ้าเราโดนกดดันมากๆ ฟีลไม่ดี เราก็เล่นได้ไม่ดีครับ โค้ชก็จะบอกว่าที่ให้ตื่นเช้าไม่จำเป็นต้องมาเวิร์คเอ้าท์ก็ได้ แค่ไปยืดเส้นเฉยๆ ก็ได้ คือเขาจะรู้ว่ามันไม่ได้เกี่ยว เพราะว่ามันต้องใช้จากข้างในเรามากกว่า
เหมือนเล่นดนตรีเลยนะ ใช่ครับ เหมือนเล่นดนตรี
เมื่อกี้ตอนที่เจฟกำลังถ่ายรูป พอเห็นเจฟไถไปมาตรงลาน มันก็ดูพริ้วเหมือนบัลเล่ต์เหมือนกันนะ ก็พอเข้าใจได้ละ ว่ามันต้องใช้ฟีล เพราะจริงๆ มันเป็นกีฬาที่ตัดสินกันที่ความพริ้ว ความสวยงามด้วยใช่ไหม ใช่ครับ
งั้นก็ดูดปุ๊นดิ่ ไม่ได้ครับ จะโดนตัดสิทธิ์การเป็นทีมชาติ พอเรามาเป็นทีมชาติเราไม่สามารถที่จะทำอะไรพวกนี้ได้ครับ เพราะถือเป็นการ doping ในการแข่งขัน ที่เขาถือว่าเป็น doping เพราะมันทำให้เรานิ่งขึ้น ก็จะห้ามหมด โดยเฉพาะเอเชียกับอเมริกา
ช่วงนี้คิดว่าเป็นจุดที่ดีที่สุดในชีวิตที่ผ่านมาหรือยัง ก็อยากมีเรื่อยๆ ครับ พอถึงงานนี้แล้วก็มองงานต่อไป ผมนึกภาพตัวเองไปแข่งทุกวัน ถึงแม้ไม่ได้เหรียญทอง ก็ขอให้ได้สักเหรียญ
เหรียญโอลิมปิคอีกอันนึงเนอะ โอลิมปิคนั่นเดี๋ยวค่อยคิดอีกที
ถ้าเกิดได้โอลิมปิคขึ้นมา ก็น่าจะเหมือนตอนที่น้องอร สู้โว้ย (อุดมพร พลศักดิ์) นักยกน้ำหนักหญิงที่ได้เหรียญทองโอลิมปิค เพราะก่อนหน้านั้น ยกน้ำหนักเป็นกีฬาที่ไม่เคยถูกมองเลย แต่น้องอรทำให้กีฬานี้เปลี่ยนไปเลย ผมก็อยากให้สเก็ตบอร์ด มันเป็นเหมือนกีฬาอื่น อย่างเหมือนฟุตบอล ผมคิดไว้อย่างนั้น อยากให้คนรู้จักเยอะๆ
ถ้างั้นเรามาลองสมมติกัน ว่าถ้าเจฟได้เหรียญทองโอลิมปิคขึ้นมาจะเป็นยังไงนี่ ผมไม่เคยนึก ผมว่าไม่ต้องงานโอลิมปิค เอาแค่ก่อนผมจะได้เหรียญทองเหรียญแรก ผมถือแผ่นสเก็ตหรือไปซ้อม ไม่เคยมีไม่เคยสนใจเลย แต่พอผมได้เหรียญ ใครไม่รู้มาขอผมถ่ายรูป มันก็น่าจะเป็นแบบฟีลนั้น ผู้ใหญ่ก็น่าจะเข้าใจมากขึ้น แล้วก็มาสนับสนุนมากขึ้น เด็กๆ ก็คงมาเล่น พ่อแม่ก็คงจะพาลูกมาเล่นเยอะขึ้น คนแอนตี้ก็คงน้อยลง ที่ผมอยากให้เป็น คืออยากให้มีสนามมากขึ้น ให้มีผู้ใหญ่เข้าใจมากขึ้น
งั้นก็ขอให้คว้าเหรียญทองกลับมาให้ได้ เพื่อน้องๆ ของคุณนะ ขอบคุณมากครับเจฟ ขอบคุณครับผม
ตารางการแข่งขันสเก็ตบอร์ดเอเชี่ยนเกมส์ 2018 (เวลาประเทศไทย) รอบแรก วันอังคารที่ 28 ส.ค. เวลา 10.00 น. รอบไฟนอล วันพุธที่ 29 ส.ค. เวลา 10.00 น. ขอขอบคุณ @painkiller_atelier @greyhoundoriginal @gstarraw @converse_thai
และ Bangkok CityCity Gallery เอื้อเฟื้อสถานที่ถ่ายภาพ