ไทยมีแรงงานต่างด้าวกว่า 2.6 ล้านคน แต่เป็นแรงงานผิดกฏหมายเสียครึ่งหนึ่ง (1.3 ล้านคน) หลังจากมีมติเห็นชอบให้ พ.ร.ก. จัดการแรงงานต่างด้าวมีผลบังคับใช้เมื่อวันที่ 23 มิถุนายนที่ผ่านมา แรงงานต่างด้าวนับหมื่นก็แห่กับกลับประเทศ ทำให้ผู้ประกอบการหลายเจ้าได้รับผลกระทบเรื่องนี้อย่างหนัก แต่คุณปอร์เช่-ปรพจน์ สัตถารุ่งเจริญวัฒนากิจไพบูลย์ เจ้าของสัมปทานประมงและผู้ส่งออกปลานกแก้วรายใหญ่ที่สุดของไทย กลับสวนทางสภาวการณ์ที่เกิดขึ้น เขาบอกว่าเพิ่งขยายโรงงานเพื่อบุกตลาด AEC เขาทำได้อย่างไร?!
Third World เป็นสื่อเพียงเจ้าเดียว ที่ได้ exclusive สัมภาษณ์เจาะลึกยุทธศาสตร์การแก้ปัญหาแรงงานของคุณปอร์เช่ และเยี่ยมชมส่วนขยายโรงงานของเขา วันนี้คุณปอร์เช่ใส่ LV x Supreme หัวจรดเท้า เว้นแต่กางเกงใน Calvin Klein by Raf Simons ที่เห็นแลบที่เอว
สภาพโรงงานของคุณปอร์เช่ยังคงเหมือนเดิม ดิฉันเห็นพนักงานชายหญิงยืน-นั่งล้อมกาละมังแกะเปลือกกุ้งอยู่บนพื้นเฉอะแฉะเหมือนครั้งที่เรามาเมื่อปีที่แล้ว ไม่เห็นจะมีส่วนขยายเหมือนที่คุณปอร์เช่บอกทางโทรศัพท์ แต่สิ่งหนึ่งที่ดิฉันสังเกตได้ คือจำนวนพนักงานลดลงอย่างเห็นได้ชัด และทั้งหมดเป็นคนไทยหนุ่มสาวที่เพิ่งเรียนจบ หลายคนยังคงกลัดเข็มสถาบันของตัวเองไว้ที่หน้าอกแม้จะไม่ได้ใส่ชุดนักศึกษาแล้วก็ตาม บ้างก็ยังสะพายกระเป๋าแบรนด์เนมรุ่นเก่าที่คงจะใช้ตั้งแต่ยังเป็นนักศึกษา
กฏหมายแรงงานต่างด้าวทำให้ผู้ประกอบการหลายรายเดือดร้อน เรื่องนี้คุณปอร์เช่ได้รับผลกระทบอย่างไรบ้างคะ? (หัวเราะ) ตราบใดที่คนเรามีนี่ (เอานิ้วชี้เคาะขมับสองที) ไม่ว่าปัญหาอะไรก็ก้าวข้ามไปได้ทั้งนั้นล่ะครับ คนที่เขาเดือดร้อนเพราะเขาไม่ได้แก้ปัญหาด้วยความคิดสร้างสรรค์ ปัญหาของผมก็เรื่องเดียวกับเจ้าของกิจการคนอื่นๆ นั่นแหละ คนงานพม่าของผมก็บอกจะกลับประเทศ คนอื่นเขาอาจแก้ปัญหาด้วยการวิ่งเต้นใช้เส้นสายนั่นนี่ แต่ผมแก้ปัญหาด้วยนี่ (เอานิ้วชี้เคาะขมับอีกสองที)
แก้ยังไงคะ ช่วงหน้าสิ่วหน้าขวานแบบนี้นี้ต้องเอาใจคนงานกันเป็นพิเศษครับ (หัวเราะ) หลายคนก็ complain มาว่า workspace ในโรงงานไม่ค่อย healthy เท่าไหร่ ผมก็รับมาปรับปรุง จึงเป็นสาเหตุที่ผมขยายพื้นที่โรงงานไปอีกเกือบเท่าตัว แล้วก็มีด้านสวัสดิการที่ผมเริ่มให้เขามีเวลาว่างได้วันละ 1 ชั่วโมง คือตอนเที่ยงถึงบ่ายโมง เพื่อให้เขาได้กินข้าวโดยไม่ต้องทำงานไปด้วยเหมือนก่อน แล้วยังแถมช่วงสันทนาการตอนสองทุ่มให้อีกครึ่งชั่วโมง ผมก็ให้เขาเลือกกิจกรรมที่อยากทำร่วมกัน พวกผู้ชายส่วนใหญ่จะอยากเล่น Fidget Spinner ที่กำลังฮิตๆ กันอยู่ ผมก็ไปสั่งมาให้เขาเล่น แต่พวกผู้หญิงเขาจะสนใจพวกแฟชั่น ความสวยความงาม ผมก็สมัครสมาชิกหนังสือ Vogue มาให้เขาแบ่งกันอ่าน แล้วจากที่เคยทำงานเจ็ดวันต่อสัปดาห์ ผมก็ให้เขาหยุดวันอาทิตย์ได้วันนึง ก็พาเขาไปเที่ยวพักผ่อนกันบ้าง อย่างเมื่อวันอาทิตย์ที่ผ่านมา ผมก็พาเขาไปเดินช่างชุ่ย นี่ล่ะครับ สมัยนี้ต้องบริหารงานบริหารคนด้วยความคิดสร้างสรรค์ (ยิ้ม)
คุณปอร์เช่ได้ความคิดสร้างสรรค์มาจากไหนคะ TCDC ครับ
ที่คุณปอร์เช่บอกขยายโรงงาน แต่ดิฉันก็ไม่เห็นมีอะไรเปลี่ยนแปลงจากปีที่แล้วเลยนี่คะ แถมตอนนี้ก็เห็นมีแต่คนงานไทย ไม่ทราบว่า… เออ! ผมก็มัวแต่คุยเพลิน (หัวเราะ) มาๆๆ เชิญทางนี้ครับ
คุณปอร์เช่นเดินนำเราไปที่โรงจอดรถขนปลาด้านนอก ที่ผนังท้ายห้องมีตู้หนังสือขนาดประตูบ้านตั้งอยู่อย่างผิดที่ผิดทาง เขาหยุดที่หมวดหนังสือชุด “ความฝัน/ความสุข/ความรัก/ความคิด” ของนิ้วกลม แล้วดึงหนังสือ “ความสุข”ออกมาจากชั้น
ทันใดนั้นกำแพงด้านซ้ายของชั้นหนังสือก็เลื่อนขึ้น เผยให้เห็นบันไดโอ่อ่าทอดลงไปชั้นใต้ดินที่มีคนงานต่างด้าวหลายร้อยคน กำลังแกะเปลือกกุ้งกันอย่างมีความสุข บางคนก็เอนหลังแกะอยู่บน bean bag บ้างก็นั่งล้อมแกะกันที่โต๊ะกลมสีสันสดใส ทุกโต๊ะมีปะการังพันธุ์หายากที่คุณปอร์เช่ขุดขึ้นมาตกแต่งเพิ่มความสดชื่น แม้จะเป็นโรงงานชั้นใต้ดิน แต่อากาศก็สะอาดสะอ้าน เพราะมีระบบหมุนเวียนอากาศชั้นเลิศ ดูดกลิ่นคาวปลาได้หมดจด ผิดกับความชื้นแฉะของโรงงานด้านบนราวฟ้ากับเหว ดิฉันบอกได้คำเดียวค่ะว่า…ตะลึง
ชั้นบนกับชั้นใต้ดินต่างกันมากเลย ทำไมต้องเอาใจแรงงานต่างด้าวขนาดนี้คะ? ผมไม่ถือว่าเป็นการเอาใจนะครับ เรียกว่าความยุติธรรมดีกว่า เพราะพนักงานที่มาจากประเทศในกลุ่ม AEC มีประสิทธิภาพที่ดีมาก โดยเฉพาะทักษะภาษาอังกฤษที่ดีกว่าบัณฑิตไทยชั้นบนทุกคน อย่าว่าแต่ภาษาอังกฤษเลย คนงานไทยบางคนจบจากสถาบันชื่อดัง แต่ยังสะกด “นะค่ะ” อยู่เลย แล้วไหนจะเรื่องเหยียดสถาบันกันในโรงงานอีก เช่นถ้ามาจากคนละสถาบันก็จะไม่ยอมแกะกุ้งกาละมังเดียวกัน เอาปากกาเมจิคเขียนชื่อสถาบันบนกาละมังแยกกันชัดเจน (ถอนใจ)
การที่ต้องมีประตูลับและซ่อนอยู่ชั้นใต้ดินแบบนี้ เพื่อเอาคนต่างด้าวมาหลบ ต.ม. หรือเปล่าคะ (รีบตอบ) ไม่นะครับ! โรงงานผมไม่มีแรงงานต่างด้าว มีแต่ “ชาวต่างชาติที่ทำงานในเมืองไทย” ตอนที่ ต.ม. มาตรวจ เขาก็เห็นอย่างที่คุณเห็น ผมก็บอกไปว่า “คนพวกนี้เป็นชาวต่างชาตินะ” ทาง ต.ม. เขาก็ “อ้อ โอเค งั้นแล้วไป” เพราะเขากวาดล้างแต่แรงงานต่างด้าวไงครับ แต่ถ้าบอกว่าเป็นต่างชาติเขาจะให้ทำงานได้ อย่างพวกฝรั่งที่เป็นบาร์เท็นเดอร์ เป็นครู เป็นดีเจ เป็นโมเดล ที่ใช้ชีวิตหรูหรา ทำงานกันได้เงินเยอะแยะ เยอะกว่าคนไทยหรือคนงานของผมอีก เขาก็ไม่กวาดล้าง เพราะไม่ใช่แรงงานต่างด้าวไง
แล้วคนงานชาวต่างชาติของคุณปอร์เช่มี work permit ไหมคะ ไม่มีครับ แต่ทุกคนถือวีซ่าผ่อนผัน ผ. 30 เหมือน My Mate Nate ซึ่งทาง ต.ม. เขาก็โอเคอีกเช่นกัน My Mate Nate ถึงได้ทำงานอยู่นี่ได้เป็นปีได้เงินปีละหลายล้าน นี่ตอนนี้ผมก็กำลัง audition เน็ตไอด้อลในโรงงาน อ้อ! นี่ไง มาพอดีเลย (หันไปเรียกคนงานพม่าผมทองแต่ตัวสไตล์สตรีทเหมือนเดินออกมาจากหนังสือ LOOKER) หม่องนุ้ย คัมเฮีย! นี่ไงครับ ผมจะปั้นเจ้าคนนี้ให้เป็นเน็ตไอด้อลแข่งกับ My Mate Nate แต่ของผมชื่อ “My Mong Nuh” (มาย หม่อง นุ้ยฮ์)
แล้วจะให้เขาทำอะไรลงยูทูบคะ ก็ให้ไปทำคลิปล้อเลียนคนไทยเหมือน My Mate Nate แหละครับ เพราะเห็นเจ้านั่นเขาทำแล้วคนไทยปลาบปลื้มเอ็นดูกันมาก ผมเลยคิดว่าถ้าเป็นคนพม่าทำคลิปล้อเลียนคนไทยบ้าง คนไทยก็น่าจะปลาบปลื้มเอ็นดูกันมากกว่า เพราะเราเป็นประเทศเพื่อนบ้านกัน (หันไปพูดกับหม่องนุ้ยฮ์) ไหนหม่องลองพูดที่เราซ้อมกันไว้ให้พี่เขาฟังซิ
หม่องนุ้ยฮ์: “ผมต้องขอโทษที่ทำให้คนไทยไม่พอใจ แต่ผมแค่อยากสร้างรอยยิ้มให้ทุกคน เมืองไทยเป็นประเทศที่สวยงาม คนไทยก็ใจดี มีน้ำใจ ผมรักเมืองไทยและผมรักคนไทยครับ”
คำพูดของหม่องนุ้ยฮ์ทำให้ดิฉันปลาบปลื้มจนน้ำตาซึม น่าดีใจที่แม้แต่คนต่างชาติก็ยังรักเมืองไทย ฉันจึงให้อภัยเขาทันที คนเราผิดพลาดกันได้ ไม่มีใครไม่เคยทำผิด เหรียญมีสองด้านเสมอ ฟ้าหลังฝนย่อมสวยงาม สู้ๆ นะค่ะ มาย หม่อง นุ้ยฮ์
การมาเยี่ยมโรงงานของคุณปอร์เช่ครั้งนี้ ทำให้ดิฉันได้เห็นว่า คุณปอร์เช่เป็นนักปกครองที่มีความคิดสร้างสรรค์และธรรมาภิบาล ที่เจ้าของกิจการต่างๆ ควรนำเป็นเยี่ยงอย่าง
[ADVERTISEMENT]
